سیف فرغانی

هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد.            

هم رونق زمان شما نیز بگذرد.

این بوم محنت از پی آن تا کند خراب 

 بر دولت آشیان شما نیز بگذرد.

باد خزان نکبت ایام ناگهان

بر باغ و بوستان شما نیز بگذرد.

آب اجل - که هست گلوگیر خاص و عام -

بر حلق و بر دهان شما نیز بگذرد.

ای تیغ تان چو نیزه برای ستم دراز

این تیزی  سنان شما نیز بگذرد.

چون داد عادلان به جهان در بقا نکرد

بیداد ظالمان شما نیز بگذرد.

در مملکت، چو غرش شیران گذشت و رفت

این عوعوی سگان شما نیز بگذرد.

آن کس که اسپ داشت، غبارش فرو نشست

گرد سم خران شما نیز بگذرد.

بادی - که در زمانه بسی شمع ها بکشت -

هم بر چراغدان شما نیز بگذرد.

زین کاروانسرای بسی کاروان گذشت

ناچار کاروان شما نیز بگذرد.

ای مفتخر به طالع مسعود خویشتن

تاثیر اختران شما نیز بگذرد.

این نوبت از کسان به شما ناکسان رسید

نوبت ز ناکسان شما نیز بگذرد.

بیش از دو روز نبود از آن دگر کسان

بعد از دو روز از آن شما نیز بگذرد.

بر تیر جورتان ز تحمل سپر کنیم

تا سختی کمان شما نیز بگذرد.

در باغ دولت دگران بود مدتی

این گل ز گلستان شما نیز بگذرد.

آبی ست ایستاده در این خانه مال و جاه

این آفتاب ناروان شما نیز بگذرد.

ای تو رمه سپرده به چوپان گرگ طمع

این گرگی  شبان شما نیز بگذرد.

پیل فنا - که شاه بقا مات حکم اوست 

هم بر پیادگان شما نیز بگذرد.

ای دوست! خواهم که به نیکی دعای سیف،

یک روز بر زبان شما نیز بگذرد.

از هزاران بیش

هیچ اشکی تحت تاثیر قرارم نداد.. دیدن هیچ اشکی دلمو نشکست..جز اشک های جعفر پناهی..

کمن آدماییا که از عمق جون می فهمن:

  از شمار دو چشم یک تن کم...وز شمار خرد هزاران بیش

به وقت امروز

کمال بی سلیقگیه وقتیکه میشه هزار بار آهنگ پرتقال من مرجان فرساد رو گوش کرد؛ بری مطالبی مثل رابطه ولایت و نبوت و قوس صعودی و نزولی و لاهوت و ناسوت وحضرات خمس رو از بر کنی!!!

جنید بغدادی

محبت درست نشود مگر میان دو تن، که یکی دیگری را گوید:ای من.

بیماری

وقتی یک بیماری ای جدی تر از بیماریهای همیشگی ویا دردی جدیدتر و متفاوت از دردهای روزمره به سراغ جانت می آید، اوایلش توی ناخوداگاهت اطمینان داری که نمی ماند، که گذراست، که جدی نخواهد بود.

بعد درد روز به روز بیشتر تابت را میگیرد، بیشتر مختصاتش را نشان می دهد و تورا هرلحظه آرزومند سلامت میکند..

حالا یا موقتا با دارو خوب می شود و اثراتش زایل میشود ومیرود تا با بیماری دیگری برگردد یا جدی تر است و ماندگار جانت می شود. 

اما هیچ کدام مهم نیست، مهم از بین رفتن تصور سلامت جاوید و تندرستی جوانی است..

با اولین درد معنی دار جدی، اولین دندان پوسیده، اولین نشانه های عضوی مریض و ازکارافتاده، اولین  علائم اختلال توی سیستم بدنت، پیری توی جانت نفوذ میکند و مرگ را باورپذیر می کند. مرگ..پیری..بیماری..

بایزید

روشن تر از خاموشی چراغی ندیدم و سخن به از بی سخنی نشنیدم، ساکن سرای  سکوت شدم.

دریغ

داشتم فیس بوک را با بی حوصلگی بالا و پایین می کردم که خبری میخکوبم کرد.. عباس کیارستمی در فرانسه درگذشت.. خبر همین بود.. بدون مقدمه..بدون حاشیه.. مثل خودش .. مثل صراحت تمام زندگی اش.. مثل رک گویی های کم نظیر ساخته هایش..مثل شخصیت های عریان فیلم هایش..  عباس کیارستمی درگذشت.

با کیارستمی فیلم دیدن را شروع کردم و با نگاه مستند و متعهدش سلیقه سینمایی ام شکل گرفت..تا می توانستند دلش را خون کردند و راهش را سد. 

بزرگ بود و تاب آورد

دریغ..

دریغ..

دریغ از جای خالی ات ..

خلاف شرط مودت..

میشه آدم یکی رو از عمق جون دوست داشته باشه و از عمق جون دلش ازش  به درد اومده باشه طوری که  اگه کل دنیا هم بسیج بشن نتونن اونجوری دلشو بشکونن..

ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است

ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است

گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری

دانی که رسیدن هنر گام زمان است

تو رهرو دیرینه سرمنزل عشقی

بنگر که زخون تو به هر گام نشان است

آبی که برآسود زمینش بخورد زود

دریا شود آن رود که پیوسته روان است

باشد که یکی هم به نشانی بنشیند

بس تیر که در چله این کهنه کمان است

از روی تو دل کندنم آموخت زمانه

این دیده از آن روست که خونابه فشان است

دردا و دریغا که در این بازی خونین

بازیچه ایام دل آدمیان است

دل برگذر قافله لاله و گل داشت

این دشت که پامال سواران خزان است

روزی که بجنبد نفس باد بهاری

بینی که گل و سبزه کران تا به کران است

ای کوه تو فریاد من امروز شنیدی

دردی ست درین سینه که همزاد جهان است

از داد و وداد آن همه گفتند و نکردند

یارب چه قدر فاصله دست و زبان است

خون می چکد از دیده در این کنج صبوری

این صبر که من می کنم افشردن جان است

از راه مرو سایه که آن گوهر مقصود

گنجی ست که اندر قدم راهروان است