ما پیش نرفتیم ما فرو رفتیم..

چهار هزار سال پیش از میلاد مسیح، در یونان باستان گروهی مردمان فلسفه جو بودند با گرایشات افراطی نا امید کننده ای. زندگی را بی ارزش تر از آن می دیدند که رنج ادامه دادن را به دوش بکشند. چهار قرن پیش از میلاد مسیح، در میان آنان موج سهمگین و باورنکردنی ای از خودکشی رخ داد. چهار قرن پیش از میلاد مسیح، آنان به انتهای باور و تحمل رسیده بودند و جز یک خط بطلان بر وجود خود و جهان پیرامون خود، چاره ای نمی دیدند. آنان چهار قرن پیش از میلاد مسیح، نتوانستند به خود فرصتی کوتاه دهند. نتوانستند هضم کنند وجودشان را. شاید آنقدر در ذهن خود پیش رفته بودند که دیگر توان به دوش کشیدن خود را نداشتند. شاید میخواستند بدانند بعد ازینجا چیست. چهار قرن پیش از میلاد مسیح، مردانی بودند که زندگی را حتی سزاوار صبر کردن برای گشایش پاسخی، نمی دیدند. دو هزار سال از میلاد مسیح گذشته است حالا و من یک دست زیر خاک و یک چشم رو به دنیا، به این فکرمیکنم که بی اعتباری و حقیری این دنیا را نمیتوان با عبثی دیگر پوشاند. مرگ راهی برای فرار از این زندگی اگر بود، چه باک. اگر نیستی امکان پذیر نیست، تغییر یک صورت از وجود به صورتی دیگر چه سودی دارد. باز اما فکرمیکنم آیا آنها میدانند که حالا بشریت شش هزارسال ادامه یافته است؟  در احاطه ی این قرن سیمانی و خونبار، به نظاره ی زخم های جگرسوز و خانمان برانداز انسان نشسته ام و فکرمیکنم "ما پیش نرفتیم، ما فرو رفتیم."

از فیس بوک sharghe khish

وبلاگ:dasthaayesimani.blog.ir