لولی

دست های مشت شده اش را نشان همه می داد:

گل یخ دیدین توی مُرداد؟!

سینه اش را عریان می کرد:

شقایق پژمرده دارم!آهای!

توی میدان شهر پا می کوبید:

بغض هفت ساله دارم. می خواین؟!

.

.

.

لولی دیوانه

خریداری نداشت..

آفتاب که لب ورچید

ستاره های سوخته ی دامنش را توی بقچه ریخت

و به آبادی دیگری رفت..

اسما 13/10/94