عجب..

اگه مهرماه پارسال بهم میگفتم مهر سال بعد دیگه میم رو نداری.. باورم میشد؟ 

هرگز باور نمی کردم.. مهر پارسال داشتم با همه می جنگیدم که باید برم  هند.. تنهایی.. برای چی؟ فقط برای اینکه ببینمش بعد اون همه دوری! 

تک تک سلولهام میخواست وصل شه بهش! 

دنیا چقدر عجیبه! اما چون زمان وجود داره اعجاب برانگیز بودنش کمتر به چشم میاد! 

کاش بتونم ننویسم ازش.. کاش دستامو ببندم!