افسانه

عشق، تن پوش عریانی مان شد 

و دست های خالی مان به بوی گندم عادت کرد!

شکوفه های نورس به خوشامدمان آمدند..

از بودن افسانه ها بافتیم

و آرزوهایمان را بر باد یافتیم

به آسمانِ پر ستارهٔ چراهایمان چنگ زدیم

و تنها نصیب مان آغوش سخت زمین بود..

اسما

بهمن نود و چهار